PHYSICAL ASPECT
Kasabay ng malakas
na pag-ugong ng hangin ang bagyong sumalubong saaking pagsilang bilang usang
Jem E. Jaro. Bandang hapon iyon ng Hulyo 13 taong 2000 sa Lucena City. Sa
kabila ng ganitong uri ng panahon ay hindi matatawaran ang karanasan ng aking
mga magulang na sina Medina at Jesus Jaro.
Kasagsagan ng bagyo
noon. Maraming labi ang nangangatal, maraming katawan ang nanginginig, pero
hindi ang aking ama. Kinapos sa pambayad sa ospital at sinubukang humingi ng
tulong sa isang kaibigan. Ang pagkatok sa isang pinto ay katumbas ng pagkatok
sa maraming puso. Hindi naman nabigo ang aking ama dahil nailabas akong normal.
" Jimboy, "tawag ng aking ina sa akin noon
sa pag-aakalang ako ay baby boy dahil daw sa lakas kong sumipa. Siyempre, hindi
naman lahat ng hula ay tumatama. Nakakatawa lang isipin ang mga ala-alang 'yon sa
tuwing ikinukuwento mismo ng aking ina.
Mayroong mga
pagkakataong kapag bumibisita ang aking ama sa ospital noon ay naipagkakamali
siya ng mga tao na tatay ng aking ina. Marahil ay dahil ito da malaking agwat
ng kanilang edad, 16 taon, parang sumalamin lang sa gulang ko. Lagi silang
napagtatawanan ng ibang mga pasyente sa pag-aakalang sila ay mag-ama.
Isinilang akong may
malagong buhok, singkit na mata, at medyo may katabaan. Patunay dito ang mga
gitling sa aking hita at braso. Mayroon akong asthma na minana ko sa aking lola
kaya naman pinagbabawalan akong kumain ng mga pagkaing sagana sa tsokolate.
Habang ako ay
nagkakaisip ay lumilitaw din ang aking hitsura. Pansinin ang aking balat na
balbunin . Pati na rin ang aking mga mata na minana ko sa aking amang may
dugong Hapon.
Paborito ko ang
larong "dama" na natutunan ko noong ako ay nasa ikatlong baitang sa
elementarya. Lagi kong kalaro nito ang aking ama na kahit kailan ay hindi ko
magawang talunin.
Ang outdoor sports naman
na aking kinahihiligan ay ang larong badminton. Kasams ko sa paglalaro nito ang
aking mga pinsan.
Ako lang ang
nag-iisang anak sa aming pamilya o ang " unica hija." Madalas na
mapagkamalang spoiled brat. Ngunit kahit na nasa akin lang ang lahat ng
atensyon ay tinuruan akong makuntento sa mga bagay na mayroon ako.
Minulat sa
mahahalagang kaugalian at sinanay sa payak na uri ng pamumuhay. Hi di ko
kinaaayawan ang pagkain ng gulay. Kahit na mayroon akong hika ay napapanatili
ko ang magandang kalusugan. Umiinom ako nang higit pa sa walong basong tubig sa
isang araw. Bawal ding magpuyat kaya naman laging maaga ang oras ng aking
pagtulog.
Mahigpit ang aking
mga magulang kapag kalusugan na ang pinag-uusapan. Kaya naman, hindi na ako
kumakain ng tsitsiryao kahit uminom man ng softdrinks. Mindan na akong
nagkaroon ng Urinary Trac Infection o UTI. Naging dahilan ito ng pabalik-balik
ko sa ospital.
INNER LIFE
Nasa katamtaman
lang ang aking intelektuwal na kapasidad. Sapat na ito para maunawaan ang
halaga ng buhay at ng mga bagay-bagay.
Ako ay isang
masunuring anak at hindi dominante sa ibang tao. Kung mayroon man akong
nalalaman bilang kalamangan ko sa iba, hindi ako kumikilos na parang boss.
Palaging positibo
ang aking pananaw sa buhay. Nakikita kong malinaw ang aking kinabukasan na kung
saan natupad ko na ang aking mga pangarap.
Talento ko ang
pagkanta, naging mang-aawit na rin ako sa aming kapilya.
Simula elementarya
hanggang sa kasalukuyan kong pag-aaral ay nakatatanggap ako ng mga pagkilala sa
eskwelahan. Nilalaban sa mga paligsahan tulad ng poem reciting, essay writing,
at quiz bee. Mayroong mga pagkakataong natatalo pero nananalo rin naman. Maituturing
ko 'tong malaking tagumpay para sa isang katulad kong mag-aaral.
Ang aking
imahinasyon ay mahiwaga, kakaiba, at mapanuri kaya naman hili ko ang
pagsusulat. Gumagawa ako ng sarili kong mundo upang matakasan ang realidad sa
pamamagutan ng aking pagsulat. Ito rin ang aking ambisyon.
Itinuturing kong
kabiguan ang magdulot ako ng kahinayangansa aking mga magulang dahil sa maling
pag-uugaling aking ipinakita.
May mga bagay akong
kinatatakutan. Una ay ang dilim, dahil pakiramdam ko ay hindi na ako makaaalis
mula dito. Takot din ako sa mga pagkamatay lalo na kung aking kapamilya. Pati
na rin ang mga senaryo ng aksidente sapagkat ito'y sadyang nakapangingilabot.
Mataas ang aking
pagkilala sa relihiyon dahil matibay ang aking pananampalataya sa Diyos. Ang
tatlong bagay na aking pinahahalagahan sa buhay ay ang pamilya, kaibigan, at
edukasyon.
Hindi ko hnahangad
ang luho sa buhay, magkaroon lang ng sapat na kailangan.
Ang pinakamalaki
kong kahibangan ay ang pag-iisip na kaya kong manipulahin ang bagay o tao gamit
lamang ang tingin. Masyadong malawak ang aking imahinasyon at marami akong
gustong alamin.
LIFE WITH OTHERS
Ang aking kalagayan
ay nasa uring katamtaman lamang at nakararanas din ng kagipitan. Ang aking ama
ay isa nang senior citizen kaya ang aming pamilya ay nakatatanggap na ng
pensyon mula sa SSS.
Isang butihing
maybahay naman ang aking ina. Nagbabantay sa aming munting tindahan at paigiban
kung saan napagkukuhaan din namin ng panggastos.
Lumak akong walang
kapatid na nakakasama ngunit hindi nagkulang ang aking mga magulangvsa
pagtataguyod sa akin bilang kanilang nag-iisang anak.
Ang aking kabataan
ay puno ng mga laruan at marami ang aking mga kalaro. Binusog ako ng maraming
kaibigan. Napakasaya para sa isang inosenteng bata.
Habang ako ay
nagkakaisip, ang aking mga magulang ang may pinakamalaking impluwensiya sa akin.
Mula sa pagtuturo ng tamang pag-uugali at kaayusan, hanggang da pagpapatupad ng
mga regulasyon sa bahay.
Nag-elementarya at
sekondarya ako sa mga pampublikong paaralan. Ang aking buhay-eskwelahan ay
hindi naging madali para da akin dahil sa palipat-lipat namin ng tirahan.
Masasabi kng
makulay ang aking buhay elementarya dahil narating ko ang iba't ibang lugar
tulad ng Atimonan Quezon, Sta. Elena Camarines Norte, BagongSilang Camarines
Norte at Malinta Valenzuela City sa Metro, Manila.
Nang ako ay nagsekondarya
ay tsaka pa lamang ako napirmi sa iisang paaralan hanggang sa ako ay nagtapos
sa Junior High School.
Doon ay aktibo ako
sa pagsali sa mga paligsahan at matiyagang nag-aral. Nahasa ako sa mga asignaturang
Ingles, Aaling Panlipunan, at Edukasyon sa Pagpapakatao.
Bilang isang
teen-ager, ang higit na nakaimpluwensya sa akin ay ang aking mga kaklase at kaibigan.
May mga bagay akong unang narinig, nakita, nalaman o nadiskubre sa kanila.
Ang aking
maituturing na talento ay ang pagkanta. Nakahiligan ko na ito simula pagkabata.
Katulad ng malumanay na himig ay maihahalintulad ko ang aking buhay na payak at
payapa.
Bukod sa pagsusulat,
hilig ko ring manood ng mga palabas lalo na ang mga korean novela at horror
movies. Dahil sa epekto ng aking panonood, nagkakaroon ako ng interes at higit
na pinupukaw ang aking atensyon ng mga artistang magaling sa "action
stunts."
Ang iba pang bagay
na aking libangan ay ang pakikipaglarosa aking mga pinsanat pagbuo ng rubiks
cube.
Ang huli kong napuntahang
kasiyahan ay ang debut ng aking isang kaibigan. Naging masaya ang aking karanasan
doon dahil unang beses kong makapunta sa ganoon ka-engrandeng pagdiriwang ng
kaarawan.
Ang pinakamasayang
araw sa buhay ko ay ang aking graduation, mga kaarawan , at family reunion.
Masasabi kong ang pinakamahalagang tao para sa'kin ay ang aking mga magulang.
HOME LIFE
Kasalukuyan akong
nakatira sa Lucena City at nag-aaral sa isang pampribadong paaralan. Mayroon
din kaming bahay sa Bicol malapit sa iba naming mga kamag-anak.
Mailalarawan ko ang
aming kapaligiran at mga kapit-bahay na mga palakaibigan.
Tatlo lang kami sa
bahay. May alagang aso at puso na nagsisilbi ring aliwan.
Mahigpit ang aking
ina sa usapang pagkain kaya naman nakasanayan ko na ang pagkain ng
masusustansyang gulay. Isa ito sa mga regulasyon sa aming tahanan.
Madalas akong
makantiyawang baby damulag at spoiled brat dahil da trato sa akin ng aking mga
magulang. Tuwing ako ay papasok sa paaralanay inihahatid pa ako ng aking ina
dahil takot akong tumawid.
Sa aming pamilya,
kahit nakararanas ng hirap, masaya pa rin ang buhay. Lumaki akong bukas sa tao
at hindi malayo ang loob sa'king mga magulang.
Maingat ang aking
ina sa gamit ngunit 'yong mga hindi na kailangan ay aming ibinibigay para
mapakinabangan pa ng iba.
Katulad ko , marami
rin akong iniingatan katulad ng mga koleksyon kong libro. Isa pa ay ang aking damit
na ginamit ko sa pagsasayaw ng "cha-cha" noong ako ay elementarya
dahil napaka-makabuluhan noon para sa akin. Nakatabi ito sa pinakanatatagong
sulok ng aking damitan.
Minsan, malungkot
din sa amin dahil nagkakaroon ng mga problema. Isa na dito ang pinansiyal.
Ganunpaman, nalalampadan namin ito at hindi kami nawawalan ng pag-asa at
pananampalataya sa Diyos.
Napakasarap da
pakiramdam na alalahanin ang bawat sandaling magkakasama ang aming pamilya.
Kapag wala sila sa aking tabi ay para na lang akong isang baliw na ngingiting
mag-isa. Inaalala ang aming pinagsamahan, na hanggang ngayonay patuloy naming binubuo.
Ako, bilang isang mag-aaral, mamamayan, at bilang anak na mapagmahal.
Very informative! Thanks! Sakit.info
ReplyDelete